Türkiye son 25-30 senenin en büyük hayat pahalılığını yaşıyor.

Eskiden de “enflasyonlar ve hayatpahalılığı” olurdu.

Bu kadar kısa zamanda, böylesine birden hayat pahalılığı olmadı.

Zaman içerisinde,  yavaş yavaş yüzdeliklerle ifade edilen pahalılıklar olurdu.

Şimdi ise “her şey katlamalı,”  iki katı, üç katı pahalılıklar üst üste geldi.

“Döviz” iniyor, çıkıyor ama zamlar bütün hızıyla yükseliyor.

Bu ne vicdansızlık, bu ne acımasızlık!..

Gençlik, bir milletin  temel taşı ve dinamik gücüdür.

 Aynı zamanda “toplumun geleceği” ve umududur.

Gençlik dönemi, insan hayatının en kritik, en önemli ve en sorunlu dönemidir.

 Genç insan, fizyolojik, ruhsal, duygusal, eğitim-öğretim, ahlak, kültür bakımından gelişim, değişim ve etkileşim sürecindedir.

 Genç insan, geleceğini delikanlılık dönemimde kazanır, işine ve mesleğine bu dönemde sahip olur.

 “Kimliğini, karakterini ve kişiliğini” bu dönemde elde eder.

 İyi veya kötü alışkanlıkları, faydalı veya zararlı bilgileri bu dönemde edinir.

Ancak genç insanın, çağımızda çok büyük düşmanları vardır.

“İletişim ağının” her geçen gün etkisini artırması “kültürel kirlenmişliğin” önünü açmakta ve pek çok problemleri de beraberinde getirmektedir.

Kültürel kirlenmişliğin en önemli problem alanı, “gençler ve gençliktir.”

Günümüz şartlarında, İslami değerleri yerine getirmeye çalışan, “Müslüman bir şahsın” duruşu, hepimizi  yakından ilgilendiriyor.

*****  0  *****

Bir tarafta, “kapitalist bir dünya.”

Bir tarafta, “teknolojik gelişmeler.”

Bir tarafta, “değişim ve gelişim alanındaki yenilikler.”

Bir tarafta, “bilim ve sanatın ortaya koyduğu farklılıklar.”

Bir tarafta, “sosyolojik ve psikolojik değişiklikler.”

Bir tarafta da, bir Müslüman’ı yakından ilgilendiren “ahret hayatı.”

Genelde her insan, “tanınmak ve şöhret” olmak ister.

Bazı insanlarda bu duygu çok daha ön plandadır.

Biraz becerisi veya parası varsa, Dünyanın kendi etrafında döndüğünü düşünür.

Herkesten kendini “farklı ve ayrıcalıklı” olarak görür.

Tanındıkça insanlara tepeden bakar ve mağrurlanır.

Kalabalık bir yere girdiğinde herkesin susup kendisine bakmasını ister. 

“Sevildiğini zanneder” ama çoğu kişiler tarafından “nefret edilen” kişidir.

“Evlilik, fıtrattan gelen hem biyolojik hem de ruhsal bir ihtiyaçtır.”

 Bu doğal ihtiyacı meşru yollarla yapmayanlar, gayrimeşru yollara başvurma durumları olabiliyor.

Evlenme zamanı gelen pek çok genç, ekonomik imkânsızlıklarını bahane ederek: “Bu hayat pahalılığında nasıl evleneyim?” gerekçesini ortaya koyuyor.

 Diğer bir gerekçe de çevresinde ve toplumdaki “geçimsiz evlilikleri ve boşanmaları” öne sürerek: “Evlenip onlar gibi olacağıma hiç evlenmeyeyim daha iyi” diyenlere çok rastlıyoruz.

Teknolojinin, rahatın ve konforun her çeşidini sınırsızca yaşıyoruz.

Bir tarafta ”felaket tellallığı” yapanlar, diğer tarafta “haline şükredenler…”

Günümüzde, “Sevaplarla-günahlar” birbirine karışmış durumda.

Herkes yaptıklarını haklı görebilmek için kendine göre bir kılıf uyduruyor.

İnsanların “karakteristik kimliği” değişmiş durumda.

Kim haklı, kim haksız belli değil?..

Dünya bir taraftan  “iklim değişiklikleriyle” kabuk değiştirirken bir taraftan da “savaşlarla sarsılıyor.”

Dostluğun yerini düşmanlıklar, çiçeklerin ve güzelliklerin yerini bombalar ve katliamlar almış.

Kimsenin kimseye “eyvallahı” yok.

Varsa yoksa “güç mücadelesi.”

Varsa yoksa “refah ve saltanat mücadelesi...”

“Eylemler” ile “söylemler” uyuşmadığında, orada bir “ahlaki sorun” var demektir.
İnsan olmanın en önemli vasfı, “özü” ile “sözünün” bir olmasıdır.
Güzel laf söylemek önemli değil, önemli olan söylediğini yapmaktır.
Daha da önemlisi “güvenilir” olmaktır.
Eskiden “ikiyüzlü insanlar” vardı, şimdi ise, “çok yüzlü insanlar” türedi
“Söylemleri” ile “eylemleri” biri birine uymayan o kadar çok insanlar var ki…
“Yalanı” doğru olarak söylemek, “modern insanın adeta kişiliği olmuş.”

 “Düşmanlık” ve “dostluk” ilahi nizamın bir parçasıdır.

“Hayır” ve “şer” yaratılmamış olsaydı, “ ilahi kudret” tecelli etmezdi.

Düşmanlığın var olması, “ilahi hikmetin” bir gereğidir.

Çünkü Yüce Yaratan, her şeyi “zıtlarıyla birlikte” yaratmıştır.

Karşıt zıtlıkların çatışmasından gerçekler ortaya çıkar.

Dolayesiyle, en büyük zıtlıklar da, “din ve hakikat” üzerindedir.

Nasip olursa birkaç gün sonra “Ramazan Bayramına” kavuşacağız.

Eskiden beri merak etmişimdir.

“Ramazan bayramına” neden “şeker bayramı” deniyor diye?

Araştırmasına araştırdım ama, gerçek sebebini öğrenemedim.

Yakın çağ tarihi ile ilgili edindiğim bilgiler beni tatmin etmedi.

Zaten yakın çağ tarihi ile ilgili yazılanların çoğuna inanmıyorum.

Büyük bir çoğunluğu, “ısmarlama ve uydurma.”

Ben yakın çağı, canlı tarihimizin şahitleri olan “yaşlı insanların” anlattıklarından öğrenmeye çalışıyorum.

O insanlar da giderek azalmaya başladılar.

Yıllar önce akrabalarımdan, Adapazarı’ndan yaşayan “Keleş hoca” vardı.

Ramazan bayramı yerine,”şeker bayramı hikâyesini” ona sormuştum.

“Rahmetli Keleş hoca,”  şöyle anlatmıştı.

İskoçya’da yoksul bir çift yaşardı.

Adı da “Fleming” di.

 Günlerden bir gün tarlada çalışırken bir çığlık duydu.

Hemen sesin geldiği yere koştu.

 Bir de baktı ki beline kadar bataklığa batmış bir çocuk, kurtulmak için çırpınıyordu.

 Çocukcağız bir yandan da avazı çıktığı kadar bağırıyordu.

 Çiftçi çocuğu bataklıktan çıkardı ve ölümden kurtardı.

 Ertesi gün Fleming’in evinin önüne gelen gösterişli arabadan şık giyimli bir “aristokrat”  indi.